STSJ Galicia 2292/2025. Vulneración por la empresa del derecho a desconexión digital por remitir correos a una empleada durante su baja médica.

STSJ GAL 3558/2025 - Fecha:  25/04/2025
Nº Resolución: 2292/2025 - Nº Recurso: 338/2025Procedimiento: Recurso de suplicación

Órgano: Tribunal Superior de Justicia. Sala de lo Social - Sección: 1
Tipo de Resolución: Sentencia - Sede: Coruña (A)
Ponente: CARLOS VILLARINO MOURE
ECLI:
ES:TSJGAL:2025:3558 - Id Cendoj: 15030340012025102588

SENTENCIA


    Vistas as presentes actuacións e tras deliberación, a TSX GALICIA SALA DO SOCIAL, de acordo co previsto no artigo 117.1 da Constitución Española, NO NOME DA S.M O REI E POLA AUTORIDADE QUE LLE CONFIRE O POBO ESPAÑOL Pronunciou a seguinte

    No RECURSO DE SUPLICACION 338/2025, formalizado polo Letrado D. ROBERTO VAZQUEZ CID, en nome e representación da entidade GREENALIA S.A., contra a sentenza número 478/2024 pronunciada polo XDO. DO SOCIAL N. 4 de A CORUÑA no PROCEDEMENTO TUTELA DEREITOS FUNDAMENTAIS 0000465/2024, seguidos a instancia de Dª. Candelaria contra a entidade GREENALIA S.A.

    Sendo maxistrado-relator o Ilmo Sr D CARLOS VILLARINO MOURE.

    Das actuacións dedúcense os seguintes:

ANTECEDENTES DE HECHO


    PRIMEIRO: Dª. Candelaria presentou demanda contra a a entidade GREENALIA S.A., sendo turnada para o seu coñecemento e axuizamento ao sinalado Xulgado do Social, o cal, ditou sentenza número 478/2024, de data dezaoito de outubro de dous mil vinte e catro.

    SEGUNDO:Na sentenza contra a que se recorre en suplicación recolléronse os seguintes feitos probados:

    "Primero.-La actora viene prestando servicios para la empresa demandada desde 1 de octubre de 2021, con la categoría profesional de Técnico de Gestión de personales, en virtud de un contrato indefinido a jornada completa y con un salario de 2714,28 euros.

    Segundo.-La actora causo baja voluntaria en la empresa demandada en fecha 18 de abril de 2024.

    (doc. 7 aportado por la parte demandada, consisten en escrito comunicando la intención de causar baja, finiquito y reconocimiento de la baja en el régimen general de la sEguridad Social).

    Tercero.-La actora prestaba servicios para la empresa demandada en dos centros de trabajo: uno ubicado en María Pita, con un horario de 9:00 a 14:30 y de 16:00 a 18:30 horas.

    En el segundo centro ubicado en Oleiros, tiene el siguiente horario flexible: de 8:30 a 17:00 con 30 minutos para comer o de 9:00 a 17:30 con 30 minutos para comer.

    (sentencia dictada por el Juzgado Nº6 de A Coruña de lo Social, autos Nº 475/24, Hecho Probado Segundo, doc. 19 aportado por la demandada y doc. 10 aportado con el ramo de prueba de la parte demandada).

    Cuarto.-En la realización de su trabajo, la trabajadora gozaba de flexibilidad horaria no estando sujeta al horario de los centros de trabajo. Gozaba de autonomía para la gestión del trabajo. Tenía posibilidades de ausentarse por motivos personales (citas médicas o asistencia a urgencias) sin necesidad de solicitar licencia.

    (sentencia dictada por el Juzgado Nº6 de A Coruña de lo Social, autos Nº 475/24, Hecho Probado Sexto, doc. 19 aportado por la demandada).

    Quinto.-En fecha 6 de febrero la trabajadora remitió a la empresa un escrito en el que comunicaba su baja voluntaria con efectos de 18 de abril de 2024. La empresa curso su baja con efectos de ese día.

    Tras la comunicación de su voluntad de causar cese en la empresa, durante los meses de febrero y marzo de 2024, la trabajadora teletrabajo en algunas ocasiones.

    (sentencia dictada por el Juzgado Nº6 de A Coruña de lo Social, autos Nº 475/24, Hecho Probado 3 y 8, doc. 19 aportado por la demandada).

    Sexto.-El Juzgado Nº6 de A Coruña de lo Social, autos Nº 475/24, dicta sentencia de fecha 20 de septiembre de 2024, por la que se desestima la pretensión de la parte actora consistente en que abone por la empresa demandada abone el importe de 7.981,00 euros en concepto de horas extraordinarias por el exceso de jornada.

    (doc. 19 aportado con la prueba de la parte demandada). (doc. 19 aportado con la prueba de la parte demandada).

    Septimo.-la actora causo baja por Incapacidad Temporal por enfermedad común en los siguientes periodos:

    -18 de abril de 2024 a 25 de abril de 2024, con diagnóstico de "Trastorno de ansiedad, no especificado".

    -22 de enero de 2024, con diagnóstico de "Trastorno de ansiedad, no especificado".

    -29 de junio de 2021 a 6 de julio de 2021, con diagnóstico de COVID-19.

    (Doc. 1 aportado por la parte actora; y doc. 6 aportado por la parte demandada).

    Octavo.-Informe de la psicóloga privada de la actora de fecha 18 de septiembre de 2024, donde consta:

    "....refiere un alto grado de ansiedad y estrés relacionado con su situación laboral.(...)Su actual estado parece motivado por el desgaste emocional que implica la actual situación de exceso de trabajo, realización de horas extras de manera continuada y responsabilidad laboral, lo que ha propiciado la aparición de inseguridad relacional con respecto a su entorno, situación que está afectando tanto a su patrón emocional como cognitivo...".

    (dco. 2 aportado con el ramo de prueba de la parte actora).

    Noveno.-Se dan por reproducido los correos recibidos por la actora durante la baja médica desde el 22 de enero de 2024 a 5 de febrero de 2024 donde le envía correos los compañeros de la actora, María Teresa , Carla , Berta , Sofía , correos electrónicos (doc. 4 aportado por la parte demandada).

    Decimo.-Correos electrónico enviados por María Teresa y Paulino informando de la IT de Candelaria y encargándose de sus tareas.

    Tras recibir la alta médica y hasta el momento del cese, el trabajo de la actora se vio disminuido al iniciarse un proceso de transición. (declaración testifical).

    Undécimo.-Se da por reproducido el manual de uso de sistema de Tme Tracking instalado en las oficinas.

    (doc. 20 aportado con el ramo de prueba de la parte demandada).

    Duo-décimo.-Es de aplicación el convenio colectivo de la Industria Siderometalúrgica de A Coruña.

    Décimo- Tercero.-Se ha celebrado acto de conciliación ante el SMAC en fecha 3 de junio de 2024, con el resultado de intentado sin avenencia, presentando papeleta de conciliación en fecha 14 de mayo de 2024. - Aportado con la demanda-."

    TERCEIRO:Na sentenza contra a que se recorre en suplicación emitiuse a seguinte decisión:

    "Se estima parcialmentela demanda interpuesta DOÑA Candelaria , contra la empresa GREENALIA S.A.con intervención del MINISTERIO FISCAL y, en consecuencia:

    -Se declara la existencia de vulneración del derecho de integridad física y moral de la actora, y al derecho al honor e dignidad.

    -Se condena a GREENALIA SA a abonar a la actora en concepto de indemnización de daños y perjuicios la cantidad de 1.500 euros."

    CUARTO:Contra a devandita sentenza interpuxo a parte demandada recurso de suplicación, que foi impugnado de contrario. Tras seren elevados os autos a este tribunal, dispúxose que fosen pasados ao relator, e procedeuse a ditar esta sentenza tras a deliberación correspondente.

    Á vista dos anteriores antecedentes de feito, esta Sección de Sala formula os seguintes:

FUNDAMENTOS DE DERECHO


    PRIMEIRO. Motivo do art. 193 c) LRXS A empresa demandada recorre ao abeiro do art. 193 c) LRXS. En tal motivo de recurso, alega a infracción dos artigos 15 e 18 CE. Cita tamén sentenzas de tribunais superiores e de xulgados, que non teñen a consideración de xurisprudencia co art. 1.6 do Código civil.

    Alega que non se vulnerou o dereito á integridade física e moral da parte demandante, e tampouco o seu dereito á honra. Recoñece que a traballadora recibiu correos electrónicos estando en incapacidade temporal, ben no seu primeiro día, ou ben con posterioridade, como parte dun fío creado anteriormente e cuxo contido ía dirixido a outras persoas. Ademais manifesta que non se lle pediu unha resposta inmediata aos correos electrónicos.

    Por iso solicita a revogación da sentenza de instancia e o rexeitamento da demanda no seu día interposta.

    A traballadora demandante e tamén o Ministerio fiscal, nas súas impugnacións, solicitan o rexeitamento do recurso, por non existir a infracción alegada.

    Imos acoller só en parte o recurso, consonte os seguintes argumentos:

    1. O dereito á desconexión dixital está regulado no art. 88 da LO 3/2018, o cal sinala:

    Art. 88 "Derecho a la desconexión digital en el ámbito laboral.

    1. Los trabajadores y los empleados públicos tendrán derecho a la desconexión digital a fin de garantizar, fuera del tiempo de trabajo legal o convencionalmente establecido, el respeto de su tiempo de descanso, permisos y vacaciones, así como de su intimidad personal y familiar.

    2. Las modalidades de ejercicio de este derecho atenderán a la naturaleza y objeto de la relación laboral, potenciarán el derecho a la conciliación de la actividad laboral y la vida personal y familiar y se sujetarán a lo establecido en la negociación colectiva o, en su defecto, a lo acordado entre la empresa y los representantes de los trabajadores.

    3.El empleador, previa audiencia de los representantes de los trabajadores, elaborará una política interna dirigida a trabajadores, incluidos los que ocupen puestos directivos, en la que definirán las modalidades de ejercicio del derecho a la desconexión y las acciones de formación y de sensibilización del personal sobre un uso razonable de las herramientas tecnológicasque evite el riesgo de fatiga informática.En particular, se preservará el derecho a la desconexión digital en los supuestos de realización total o parcial del trabajo a distancia así como en el domicilio del empleado vinculado al uso con fines laborales de herramientas tecnológicas."

    2. A sentenza do TSX de Galicia do 4 de marzo de 2024, rec. 5647/2023, sinalou que o dereito á desconexión dixital" está vinculado, no solo al derecho del trabajador a no responder a las comunicaciones del empresario o de terceros, sino también al deber de abstención de la empresa a no ponerse en contacto con el trabajador".

    Con outras palabras, o dereito á desconexión dixital esixe que non se reciban comunicacións da empresa fóra do tempo de traballo. Polo tanto, non se cumpre con ese dereito polo feito de que a persoa traballadora non teña a obriga de responder as comunicacións recibidas fóra do tempo de traballo de xeito máis ou menos inmediato.

    Neste senso, o dereito á desconexión dixital leva consigo, por regra xeral, unha obriga por parte do empregador, e das persoas dependentes ou vinculadas, de abstención nas comunicacións de orde laboral ou vinculadas coa prestación de servizos fóra do tempo de traballo.

    3. No presente caso ademais o dereito á desconexión dixital está vinculado co dereito fundamental á integridade moral, "mediante el cual se protege la inviolabilidad de la persona, no sólo contra ataques dirigidos a lesionar su cuerpo o espíritu, sino también contra toda clase de intervención en esos bienes que carezca del consentimiento de su titular"( SSTC núm. 120/1990 e núm. 207/1996, e art. 15 CE), pois a persoa traballadora recibiu correos electrónicos por parte de persoal da empresa estando en situación de incapacidade temporal -punto non controvertido, FFPP 7º e 9º, e FX quinto e quinto bis, con valor de feito probado-.

    Existen indicios de vulneración da integridade moral da parte, en tanto que a empresa non foi garante do seu dereito á desconexión dixital cando estaba fóra do seu tempo de traballo, posto que o contrato estaba en suspenso pola incapacidade temporal. A maior abastanza a causa da incapacidade temporal era un trastorno de ansiedade (FP 6º), e, polo tanto, unha doenza psíquica, o cal agrava a inxerencia no dereito á integridade moral, á vista da intranquilidade que supón recibir correos da empresa durante esa situación de incapacidade temporal.

    Esa actuación da empresa, incumprindo a obriga de desconexión dixital no caso dunha traballadora en situación de incapacidade temporal, atenta contra a integridade moral, pois cousifica á persoa traballadora e atenta contra a súa dignidade, ao pretender a empresa que a traballadora estea ao seu dispor en calquera momento da súa vida, incluída unha situación de incapacidade temporal, para atender ou polo menos recibir as comunicacións da empresa. Todo o cal impide o libre desenvolvemento da personalidade sen inxerencias carentes de xustificación fóra dos estritos límites do tempo de traballo, e dificulta o exercicio do ámbito de intimidade propio da vida persoal e familiar e dos dereitos de conciliación aos que se refire o art. 88 da LO 3/2018.

    Existindo indicios da vulneración do art. 15 CE, é á empresa á que lle corresponde a carga de probar unha xustificación para a súa conduta, nos termos dos arts. 181.2 e 96.1 LRXS. Pero a empresa non probou a necesidade desas comunicacións. Amais tampouco probou que non fose posible adoptar medidas técnicas para evitar que a demandante recibise eses correos electrónicos, os cales non se circunscribiron ao momento inicial da incapacidade temporal. Xa que logo, vulnerouse o dereito fundamental á integridade moral da traballadora, pois recibiu correos electrónicos durante a súa incapacidade temporal sen que a empresa respectara o seu dereito á desconexión dixital.

    4. Acollemos en parte o recurso, pois se ben a vulneración do dereito á integridade moral é clara de acordo co exposto, non existen indicios da vulneración da integridade física en senso estrito ( art. 15 CE), nin do dereito á honra ( art. 18.1 CE), tamén apreciadas na instancia.

    En canto ao dereito á integridade física ningunha afectación ou risco significativo consta á vista dos feitos probados. En canto ao dereito á honra, tampouco expresa a sentenza de instancia que existise unha "divulgación de cualesquiera expresiones o hechos concernientes a una persona que la difamen o hagan desmerecer en la consideración ajena o que afecten negativamente a su reputación y buen nombre"( STC núm.

    223/1992, en relación co art. 18.1 CE, e co art. 7.3 y 7 LO 1/1982).

    5. Polo demais, mantemos a condena ao aboamento da indemnización por danos de 1500 euros, á vista da vulneración do dereito á integridade moral, e dado que os feitos constatados na instancia non foron desvirtuados en suplicación máis ala da concreción dos dereitos fundamentais afectados. Ademais, é importante salientar que o envío dos correos electrónicos foi reiterado, e que o importe da indemnización fixada na instancia é xa dunha contía non moi elevada e non discutida de xeito expreso en suplicación.

    SEGUNDO. Custas, depósito e consignación En canto ao recurso, acollido en parte non procede condenar a parte recorrente ao pagamento das custas - arts. 235.1 LRXS?.

    Ademais, co art. 204. 1 e 4 LRXS e acollido en parte o recurso de suplicación, imos devolver o depósito para recorrer, unha vez esta sentenza sexa firme (art. 203.3 LRXS).

    Por outra banda, confirmado o pronunciamento de condena acórdase a perda das consignacións ás que se lles dará o destino que corresponda cando esta resolución sexa firme (arts. 203.2 e 204.1 LRXS), pois a condena ao aboamento da indemnización é confirmada en suplicación.

FALLO


    ACOLLEMOS en parte o recurso de suplicacióninterposto por Greenalia SA contra a sentenza do 18 de outubro de 2024 do Xulgado do Social nº 4 da Coruña, dos autos núm. 465/2024 seguidos a instancia de Dª. Candelaria . Todo iso revogando en parte a sentenza de instancia cos seguintes pronunciamentos:

    1.Revogamos a declaración de vulneración do dereito á integridade física e á honra, e mantemos os restantes pronunciamentos da sentenza de instancia, incluída a declaración da vulneración do dereito á integridade moral ( art. 15 CE) e a condena ao aboamento dunha indemnización de 1500 euros.

    2.Sen custas.

    3.Devólvase o depósito para recorrer cando esta sentenza sexa firme.

    4.Ademais, condenamos á perda da consignación, á que se lle dará o destino que corresponda cando esta resolución sexa firme.

    Notifíquese esta resolución ás partes e á Fiscalía do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia.

    MODO DE IMPUGNACIÓN:Faise saber ás partes que contra esta sentenza cabe interpoñer recurso de Casación para Unificación de Doutrina que ha de prepararse mediante escrito presentado ante esta Sala dentro do improrrogable prazo de dez días hábiles inmediatos seguintes á data de notificación da sentenza. Se o recorrente non tivese a condición de traballador ou beneficiario do réxime público de seguridade social deberá efectuar:

    - O depósito de 600 Ç na conta de 16 díxitos desta Sala, aberta no Banco de SANTANDER (BANESTO) co nº 1552 0000 37 seguida do catro díxitos correspondentes ao nº do recurso e dous díxitos do ano do mesmo.

    - Así mesmo se hai cantidade de condena deberá consignala na mesma conta, pero co código 80no canto do 37 ó ben presentar aval bancario solidario en forma.

    - Se o ingreso se fai mediante transferencia bancaria desde unha conta aberta en calquera entidade bancaria distinta, haberá que emitila á conta de vinte díxitos 0049 3569 92 0005001274e facer constar no campo "Observacións ó Concepto da transferencia" os 16 díxitos que corresponden ao procedemento (1552 0000 80 ó 37**** ++).

    Así por esta nosa sentenza, pronunciámolo, mandamos e asinamos.

    En A CORUÑA, a vinte e cinco de abril de dous mil vinte e cinco.

    La difusión del texto de esta resolución a partes no interesadas en el proceso en el que ha sido dictada sólo podrá llevarse a cabo previa disociación de los datos de carácter personal que los mismos contuvieran y con pleno respeto al derecho a la intimidad, a los derechos de las personas que requieran un especial deber de tutelar o a la garantía del anonimato de las víctimas o perjudicados, cuando proceda. Los datos personales incluidos en esta resolución no podrán ser cedidos, ni comunicados con fines contrarios a las leyes.

          

En Google puedes encontrar casi cualquier cosa...

pero solo SuperContable te lo ofrece BIEN EXPLICADO.

Accede al resto del contenido aquí

Siguiente: Jurisprudencia sobre pensión de jubilación parcial

Queda terminantemente prohibida la reproducción total o parcial de los contenidos ofrecidos a través de este medio, salvo autorización expresa de RCR. Así mismo, queda prohibida toda reproducción a los efectos del artículo 32.1, párrafo segundo, Real Decreto Legislativo 1/1996, de la Propiedad intelectual.

Comparte sólo esta página:

Síguenos